Anty pro ana

Temat sprowokowany oczywiście trwającą olimpiadą ;-)

Środowisko sportowe często wymienia się jako jeden z czynników predysponujących do zachorowania na zaburzenia odżywiania. Pewną rolę odgrywa tutaj panujące w sporcie współzawodnictwo i oczywiście presja uzyskiwania jak najlepszych rezultatów. Ci zawodnicy, którzy nie są w stanie nadążyć za czołówką sportowców w swojej dyscyplinie nie zawsze umieją pogodzić się z tym, że nie są najlepsi i sięgają np. po doping. Ale nie tylko - zaburzenia odżywiania to inny problem z tej samej bajki, tyle, że skala problemu jest nie do opisania, ponieważ jest to problem skrywany. O ile "coming outy" chorych na ED celebrytów, aktorów czy muzyków zdarzają się rzadko, jeszcze rzadziej o swoich problemach z jedzeniem mówią publicznie sportowcy.

ED w sporcie nie dotyczy wszystkich dyscyplin jednakowo, pewne dyscypliny stwarzają większe ryzyko, niż inne. Dyscypliny te wyróżnia:

• indywidualne starty - gdy na sukces pracuje cała drużyna, ciężar presji częściej rozkłada się na kilka osób;
• istotny dla wyników jest element prezencji (czyli wszelkie dyscypliny "artystyczne");
• obecność kategorii wagowych (konieczność "zbijania wagi" przed zawodami);
• waga zawodnika ma wpływ na uzyskiwane rezultaty (np. w sportach wodnych, gdzie od wagi zawodników zależy obciążenie łódki czy w skokach narciarskich, gdzie teoretycznie lżejsi zawodnicy są w stanie skoczyć dalej).

Oprócz samej dyscypliny ryzyko wystąpienia ED u sportowców podlega takim samym czynnikom ryzyka, jak w przypadku nie-sportowców (np. dysfunkcyjna rodzina, niska samoocena, traumatyczne wydarzenia).

Zaburzenia odżywiania u sportowców są najczęściej wynikiem przejścia diety i odchudzania z elementu przygotowań do zawodów do elementu, który pomaga radzić sobie ze stresem i presją, a także ewentualnymi niepowodzeniami.

Sławni sportowcy i ED

Nadia Comaneci - gimnastyczka (Rumunia)

Franziska van Almsick - pływaczka (Niemcy)

Sven Hannawald - skoczek narciarski (Niemcy)